ဦး အပိုင်း၁

 

"ဦး" (အပိုင်း - ၁) 🧡 ရေးသူ - ငါ့လင် သာဂိ (Satan Nat Soe @ အချစ်တက္ကသိုလ် မှကူးယူသည်) #Creditသက်ဆိုင်သူ

ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်ပြီ ဖြစ်၍ မေရီ ကျောင်းတက်ရန် မိုးကုတ်မှ မန္တလေးသို့ ဆင်းလာသည်။ လိုင်းကားဖြင့် သွားမည်ကို စိတ်မချ၍ ဖေဖေကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပြီး လိုက်ပို့သည်။ လမ်း တစ်လျှောက်လုံး လိမ်လိမ်မာမာ နေရန်၊ အပေါင်းအသင်း ဂရုစိုက်ရန်၊ ရည်းစား မထားရန် ဖေဖေ ခရားရေလွှတ် တတွတ်တွတ် ပြောဆိုလာခဲ့သည်။ ဖေဖေ စိတ်ပူမည် ဆိုလည်း စိတ်ပူစရာပင်။ မေရီက လှသည်။ လှတယ် ဆိုသည်ထက် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစား က အရွယ်မရွေး ပုရိသ အပေါင်း ပစ်မှားခြင်စရာ တောင့်တင်း ပြေပစ်သည်။ မိုးကုတ်သူ ပီပီ အသား အရည်က နို့နှစ်ရောင် သန်းပြီး ပြုံး လိုက်တိုင်း ချစ်စဖွယ် ပါးချိုင့်လေးများ ခွက်ဝင်သွားတတ်သည်။ မေရီက အနေအထိုင် တက်သော်လည်း လူငယ်ပီပီ ချုပ်ချယ်မှုကို မကြိုက်။ သူမကိုယ် သူမ ကာကွယ်နိုင်သည်ဟု ခံယူထားသည်။ 1st year တက်စပင် အပျိုပေါက် ပီပီ ရည်းစား တစ်ယောက် ရခဲ့သည်။ ဖခင်ကြီး စိုးရိမ်သည့် အပိုင်းတွင် အခြား အချက်တစ်ခုက အဓိက ဖြစ်သည်။ ဖေဖေ့ ညီမ အန်တီလေး ဝေဝေနှင့် မေရီက အသက် 4 နှစ်ခန့်သာ ကွာသည်။ ဖေဖေ့ မိဘတွေ ဆုံးပီးကတည်းက ဖေဖေက သူ့ညီမ ဝေဝေကို ဖခင်သဖွယ် ဆောင့်ရှောက် လာခဲ့သည်။ မေရီနဲ့က အသက် သိပ် မကွာသဖြင့် အဒေါ်နှင့် တူမ ဆတ်ဆံရေးက ညီအမ ပုံစံ ဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော 2 နှစ်က မမဝေ Final ဖြေပီး ဖေဖေ သဘောမတူသော ယောက်ျားနောက် လိုက်ပြေးရင်း ကား accident ဖြင့် ဆုံးသွားသည်။ ထိုအချိန် ကတည်းက ဖေဖေ မေရီ့ကို အရိပ် တကြည့်ကြည့် စောင့်ကြည့်သည်။ ညီမကို ဆုံးရှုံးပြီး နောက်ပိုင်း သမီးကိုပါ အဆုံးရှုံး မခံနိုင်တော့။ ထို့ကြောင့် ဦးအောင်ပိုင် သမီး ကျောင်းတက်စဉ် တလျှောက် တပည့်များအား စောင့်ကျပ် ခိုင်းထားသည်။ 1st year တွင် ကောင်လေး တစ်ယောက်နှင့် တွဲနေသည့် အကြောင်း သိသွားရာ ချက်ခြင်း မန်းလေးသို့ လိုက်လာပြီး ကျောင်းမှ ထုတ်၍ ပြန်ခေါ်မည် လုပ်သည်။ ရီးစား မဟုတ်ကြောင်း သူငယ်ချင်းတွေသာ ဖြစ်ကြောင်း ဖေဖေ ယုံအောင် ချွဲနွဲ့ကာ စိတ်ချရန် အကြိမ်ကြိမ် ကတိပေးလိုက်မှ အစဉ်ပြေသွားသည်။ မေရီ့ ရီးစား နေစိုးက မေရီနှင့် major မတူပေ။ မေရီ့ သူငယ်ချင်း နှင်းနှင်း နှင့် ပတ်သတ်ပီး ခင်မင်ရာမှ နှင်းနှင်း အောင်သွယ်ကောင်း၍ ရီးစား ဖြစ်ခဲ့သည်။ ရီးစား သက်တမ်း တစ်လျှောက် နေစိုးမှာ မေရီ့အား အခွင့်အရေး ယူဖို့ နေနေသာသာ ပါးလေးပင် နမ်းရှိုက်ခွင့် မရခဲ့။ လက်တွဲ၍ လမ်းလျှောက်ခွင့်သာ ရရှိပြီး ပုခုံးပင် အဖက် မခံခဲ့ပေ။ ဒါကလည်း မေရီ၏ မိမိကိုယ်ကို ကာကွယ်ခြင်း တမျိုးပင်။ မေရီ့ သူငယ်ချင်း နှင်းနှင်း ကတော့ ပွေရှုပ်သူ တစ်ယောက် ဖြစ်ကာ ရီးစား ထည်လည်း တွဲသည်။ တွဲသမျှ ရီးစားတိုင်းနှင့်လည်း မအိပ်ဖူးသူ မရှိ။ 1st year မှာပင် သုံးယောက်ခန့် ထားကာ ရိုးအီလာလျှင် အသစ်တွဲသူ ဖြစ်သည်။ အဆောင်သို့ ကားလေး ရောက်ရှိ လာသည်။ အဆောင်မှူးထံ အခန်းသော့ တောင်းကာ ပစ္စည်းများကို ဖခင်နှင့် အတူ နေရာ ချလိုက်သည်။ အခန်းတွင်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေချိန် ဖခင်က ထုံးစံ အတိုင်း အဆောင် ပိုင်ရှင်ထံ သမီး အတွက် တတွတ်တွတ် အမှာစကား ပြောကာ ပြန်သွားသည်။ အဆောင်မှာ တိုက်ခန်း ဖြစ်ပြီး မေရီက အေးအေး ဆေးဆေး နေလိုသဖြင့် တဦးတည်း နေသည်။ နှင်းနှင်းကတော့ သူသူ ဆိုသည့် အခြား အခန်းဖေါ် တစ်ယောက်နှင့် အတူ တွဲနေသည်။ ယခုလည်း နှင်းနှင်း မနေ့ကတည်းက အဆောင် ရောက်နေပြီဟု သိရပြီး အခန်း တံခါး သော့ပိတ်ထားသည်။ မေရီ ရေချိုးပြီး အိပ်ယာပေါ် လှည်းလိုက်ရင်း နှင်းနှင်းအား ဖုန်း ဆက်လိုက်သည်။ "Hello နှင်းနှင်းလား" "Hello အင်းးး မေရီလား" "အေး ငါ အခု အဆောင် ရောက်နေဘီ နင် ဘယ်သွားနေတာလည်း" "အအ ဟာ ခဏကြာ" "နှင်းနှင်း နင် ဘာဖြစ်နေတာလည်း " "ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မေရီ၊ ငါ ညနေ ပြန်လာခဲ့မယ်။ အခု သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ တွေ့နေလို့ ဒါဘဲနော်" နှင်းနှင်း ဖုန်း ချသွားသည်။ မေရီကတော့ နှင်းနှင်း ဘာဖြစ်တာလည်း တွေးနေရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။ နှင်းနှင်း တယောက် ကတော့ဖြင့် "ဟာ ကိုကလည်းကွာ သူများ ဖုန်း ဆက်နေတုန်းလေး ခနကို အငြိမ်မနေဘူး ကလိနေတာဘဲ" "ချစ်တာကိုး နှင်းရဲ့ ဟဲဟဲ" "သွား လူဆိုး သူ ဘာကို ချစ်တယ် ဆိုတာ မသိဘူး မှတ်နေလား အ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်" နှင်းနှင်း၏ ရီးစား ဝင်းကိုက နှင်းနှင်းအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်သည်။ 1st year ဖြေခါနီး ဖြစ်ခဲ့သော ရီးစားဖြစ်ပြီး ရောက်ရောက်ခြင်း ဖုန်းဆက်ကာ တည်းခိုခန်း တခုတွင် တွေ့နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း နှုတ်ခမ်းအား စုပ်နမ်းရင်း ပါးစပ်ထဲ လျှာ ထိုးထဲ့ကာ ကလိလိုက်သည်။ "ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း" သိုင်းဖက်ထားသည့် လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ။ နှင်းနှင်း ကျောပြင် တလျှောက် ပွတ်သပ်နေသည်။ နှင်းနှင်းကလည်း ဝင်းကို လည်ပင်းအား သိုင်းဖတ်ထားရင်း ပြန်လည် နမ်းရှိုက်နေသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ကိုယ်လုံးလေးအား ကုတင်ပေါ် အသာလေး လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းနှင်း T-Shirt အား လည်ပင်း အထိ ပင့်တင်ကာ ဘော်လီ အင်္ကျီအား ဆွဲ မလိုက်ရာ ကြီးမားသော နို့အုံများ ပေါ်လာသည်။ နို့သီးခေါင်း တစ်ဖက်ကို လက်မနှင့် လက်ညှိုး ညှပ်၍ ဖွဖွလေး ချေပေးရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်၊ လျှာဖြင့် ကလိပေးလိုက်ရာ နို့သီး ခေါင်းလေးများ မာ လာသည်။ "အင်းးးဟင်းးးဟင်းးဟင်းးးကျွတ်စ် ကိုရယ်" ဝင်းကို နှင်းနှင်း ဗိုက်သားအား နမ်းရှိုက်ရင်း လက် တစ်ဖက်က ထမိန်စအား ဆွဲလှန်ကာ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပေါ်မှ နေ၍ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်ဆွဲနေသည်။ "အအအ  ကို  အအအ" တစ်ချက်တချက် စောက်စိအား ပွတ်ဆွဲပေးရာ နှင်းနှင်း ကိုယ်လေး တွန့်တွန့်သွားသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေး ဆိုရွှဲလာသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အား ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင် ခြေရင်းသို့ လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထမိန်အား ခါးအထက် ဆွဲလှန်လိုက်ရာ စောက်မွှေး မဲမဲများ ဝန်းရံပြီး အရည်များ စိုရွှဲနေသော စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ပေါ်လာသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ပေါင်အား ဆွဲ ကားလိုက်ကာ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ သူ၏ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်၍ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးအား လီးဒစ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲနေသည်။ "အအအအ ဟားးးးးး" နှင်းနှင်း ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက် လာသည်။ လီးဒစ်အား စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းနှင်း ဒူးခေါင်း နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ခါးကို ကော့ထဲ့လိုက်သည်။ "ဇှိဇှိဇှိ အ" လီးဒစ် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဝင်းကို ခါးကို ကော့ကော့ထိုးရင်း လီးအား စောက်ပတ်ထဲ ညှင်သာစွာ သွင်းနေသည်။

"ဗျိဗျိ ပြွတ်ပြွတ် အအအအ" လီး တစ်ဝက်ခန့် ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေရာ အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးမှာ ရှောကနဲ ရှောကနဲ ဝင်ထွက်နေသည်။ 10 mins ခန့်ကြာသော် နှင်းနှင်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ခါးကို ကိုင်ကာ အားရပါးရ စောင့်ချလိုက်သည်။ "ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် အားးဟားးးဟားးးဟား" လီး တဆုံး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ "စောင့်မယ်နော် နှင်း" "အွန်းးးး" "အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဖတ် ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ ကို ရယ် စောင့်စောင့် နှင်းကို အားမနာတမ်း စောင့် အအအအ အားးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးး ကိုရယ် ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ ဟားးးးးးးးးး" ဝင်းကို လီးမှ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် နှင်းနှင်း ကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တွန့်လိမ်ကာ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ထွက်လာပြီး အတူတူ ပြီးသွားသည်။ ဝင်းကိုနှင့် နှင်းနှင်း သုံးချီခန့် လိုးပြီး ညနေ 5:00 pm ခန့်တွင် နှင်းနှင်းအား အဆောင်သို့ ပြန်ပို့သည်။ ------------------------------------------- "ကောင်မ ဘယ်က ပြန်လာတာလည်း" "အဟီး မေရီကလည်း၊ ငါ့ ချစ်ချစ်ကြီးနဲ့ ရုပ်ရှင် သွားကြည့်နေတာပါ ကွ၊ ဒါနဲ့ သူသူ ရော" "ရေ မိုးချိုး အလှပြင်ပီး ထွက်သွားပြီ၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး နှင်းနှင်း၊ ငါက သူသူ့ကို ခင်သာ ခင်တာ သူက ဘာ အလုပ် လုပ်တာလည်း၊ ကျောင်းသူလည်း မဟုတ်၊ ညည ပြန်လာတာလည်း မိုးချုပ်တယ်၊ နင်ကတော့ သူ့အခန်းဖေါ် ဆိုတော့ သိမလားလို့" "ကောင်မ စပ်စုတယ်" "အဟီး သိချင်လို့ပါ ဟ" "အင်း သူက ဘဝထဲက ဘဝသမား တစ်ယောက်ဟ၊ စင်တင် တစ်ခုမှာ အဆိုတော်ပေါ့၊ ငွေတော့ အရွှင်သား၊ ငါလည်း အဲ့လောက်ဘဲ သိထားတာ၊ နင် သိချင်ရင် ငါ မေးပေးမယ်ဟာ" "တော်ပါပြီဟာ ကဲ ငါ ဗိုက်ဆာနေပြီ တခုခု သွားစားကြစို့" "နေစိုးကို မခေါ်တော့ဘူးလား" "တော်ပြီ နောက်ရက် ကျောင်းတက်ရင် တွေ့ရမှာဘဲ ကဲ သွားစို့" "အဝတ်လေးတော့ လဲပါရစေဦးဟယ်" "ပြီးရော ပြီးရော မြန်မြန် လုပ်နော်" "အေးပါဟ နင်ကလည်း" နှင်းနှင်း ဖင်လေး ကော့ကာ ကော့ကာ လမ်းရှောက်ရင်း အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ နှစ်ယောက်သား စကား တပြောပြောနှင့် လမ်းလျှောက်လာရင်း လမ်းတစ်ဖက်သို့ အကူး "တီတီတီ ကျွီ ဟာ အမလေးးးးး" တဖက် လမ်းကွေ့မှ မောင်းနှင် လာသော DT ဆိုင်ကယ်တစီးအား ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသဖြင့် မေရီ လန့်ကာ လမ်းမပေါ် လဲကျသွားသည်။ ဆိုင်ကယ်နှင့် တော့မတိုက်မိပေ။ "ဟာ မေရီ" "အားးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်" ဆိုင်ကယ် လမ်းဘေး ကပ်ရပ်ကာ ဆိုင်ကယ်သမား ဆင်းလာသည်။ နှင်းနှင်း မေရီ့အား တွဲထူလိုက်သည်။ ဆိုင်ကယ်သမား ဦးထုတ်ချွတ်လိုက်ကာ "ဘာဖြစ်သွားသေးလည်း ငယ်လေး" "ဖျန်း အ" မေရီ့လက် လေထဲ မြောက်သွားကာ ဆိုင်ကယ်သမား ပါးပေါ် အရှိန်ပြင်းစွာ ကျသွားသည်။ ရုတ်တရက် မရှောင်နိုင်သဖြင့် ဆိုင်ကယ်သမား မျက်နှာ ချာကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မေရီ့ လက်လည်း အတော် နာသွားသည်။ နှင်းနှင်းလည်း ရုတ်တရက် ကြောင်သွားကာ မေရီ့အား လွှတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့် မေရီ ခြေခေါက်ကာ လမ်းမပေါ် ပြန် လဲ ကျသွားသည်။ "အ အမေ့ နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီး" ခြေကျင်းဝတ်ကို လက်ဖြင့် ဖိကာ အော်နေသော မေရီ့ ငိုသံ ကြားမှ နှစ်ယောက်စလုံး သတိဝင်ကာ တွဲထူ လိုက်သည်။ "အားးး ခြေထောက်က ထောက်မရဘူး အီးဟီးဟီး" "ခြေကျင်းဝတ် လည်သွားတာ နေမှာ။ လာ ညီမလေး ပလတ်ဖေါင်းပေါ် ထိုင်လိုက်" ဆိုင်ကယ်သမား က မေရီ့ ခြေကျင်းဝတ်အား ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ ဇက်ကနဲ ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ "အ အမလေး နာတယ်နာတယ် ဘုန်းဘုန်းဘုန်း အီးဟီးဟီး" မေရီ အော်ငိုရင်း ဆိုင်ကယ်သမား ကျောပြင်အား တဘုန်းဘုန်း ရိုက်နှက်နေသည်။ "ကဲ ရပြီ ဖြေးဖြေး လျှောက်သွားလိုက်၊ နောက်ဆို လမ်းကြည့်ကူးကွာ၊ အန္တရာယ် များတယ်" "ခင်ဗျားကြီး အရမ်းမောင်းလို့ ဝင်တိုက်တာလေ မကျေနပ်ဘူး" မေရီ ထိုင်ရာမှ မထသေးဘဲ ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့သည်။ ဆိုင်ကယ်သမားက ပြုံးကြည့်နေသည်။ နှင်းနှင်းက အားနာစွာဖြင့် "ဟဲ့ မေရီ ငါတို့ မှားတာလေ။ ပြီးတော့ နင်ကဘဲ ပါးရိုက်သေးတယ်၊ Sorry ပါ အကိုကြီး၊ ညီမတို့ တောင်းပန်ပါတယ်" "ရပါတယ်ကွာ ကဲကဲ ဒီက ညီမလေး မထနိုင်ရင် အကို လိုက်ပို့မယ်၊ ဘယ်ပို့ပေးရမလည်း" "ရတယ် အကိုကြီး။ ညီမတို့က ဟို အဆောင်မှာနေတာ၊ ဗိုက်ဆာလို့ ထွက်လာတာ" "ရတယ် ပို့စရာ မလိုဘူး။ ကိုယ့်ဖါသာ ကို ပြန်မယ်၊ လာ နှင်းနှင်း ငါ့ကိုတွဲ၊ ပြန်မယ်" ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ လျှောက်သွားသော ကောင်မလေး ကျောပြင်အား ကြည့်ရင်း ဥက္ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့သွားသော မျက်နှာ လှလှလေးအား ငေးကြည့်ရင် စိတ်က အတိတ်ကို ရောက်သွားသည်။ ချက်ခြင်း ခေါင်းကို ခါရမ်းလိုက်ပြီး ကောင်မလေးတွေ ဝင်သွားသော အဆောင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"မေရီရယ် မှားတာက ငါတို့လေ၊ နင် ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့တဲ့အပြင် ပါး တောင် ရိုက်လိုက်သေး၊ တော်သေးတယ် ဟိုက ဆွဲမထိုးဘဲ ပြုံး ကြည့်နေလို့" နှင်းနှင်း မေရီ့အား ဆေးလိမ်းပေးရင်း အပစ်တင်နေသည်။ "ဟဲ့ နာတာက ငါလေ၊ ဘာလည်း နင့် လူကို ထိလို့ နာတာလား" "အာ နင်ကလည်း၊ ဘာ ငါ့လူလည်း။ ငါက အားနာလို့ပါ အဟဲ။ နင် ပြောမှဘဲ အဲ့လူကြီးက ငါ့ လူသာဆို တစ်သက်လုံး အားကိုးပစ်မှာ ခန့်ချောကြီးဟ၊ သဘောလည်း ကောင်းမယ့်ပုံ အဟေး" "ကောင်မစုတ် ရွနေတယ်" "ဟားးဟားးးဟားးးဟားးးး" "မေရီရေ မုန့်လာပို့တယ်" မုန့် တဲ့။ နှစ်ယောက်သား တယောက် မျက်နှာ တယောက် ကြည့်ရင်း နှင်းနှင်း ထကာ "လာပီ လာပီ အဆောင်မှူး" နှင်းနှင်း ပြောမှ မေရီ ထို လူကြီးအား အားနာသွားသည်။ ဟုတ်တယ် မိမိတို့ လမ်းမကြည့်ဘဲ ကူးလို့ ဖြစ်ခဲ့တာ၊ ရန်တွေ့ရုံ မက ပါးတောင် ရိုက်ခဲ့သေး၊ ဟိုဘက်က ဘာမှ ပြန်မလုပ်တဲ့ အပြင် ကူညီလိုက်သေးသည်။ လူပုံစံကလည်း အရပ်မြင့်မြင့်၊ ရင်အုပ် ကားကား၊ မျက်နှာက လေးထောင့် မကျတကျ၊ ပါးသိုင်းမွှေး နှုတ်ခမ်းမွှေး ရေးရေးဖြင့်၊ နှုတ်ခမ်း ဒေါင့်စွန်း တွန့်ရုံ မထီသလို ပြုံးသည့် အပြုံး၊ စူးရှလွန်းသည့် အကြည့်၊ စကားပြောတော့လည်း သြဇာ ညောင်းသည့် အသံဖြင့် တစ်ခွန်းခြင်း ပြောသည့် အကျင့်က တကယ့် လူခန့် လူချော တစ်ယောက်ပင်၊ မိမိထက်တော့ အသက်က 8 နှစ်လောက် ကြီးမည်ထင်။ "ဟေး မေရီရေ ဒီမှာဟေ့၊ ခေါက်ဆွဲကြော်နဲ့ ဝက်သား တုတ်ထိုး ရှယ်ဘဲ" "ဘယ်သူ လာပေးတာလည်း" "စောနက တစ်ယောက်လေ" "ဦး လားးးး" မေရီ အတွေးလွန်ကာ ယောင်၍ ထွက်သွားသည်။ "အမယ် အမယ် ဦး တဲ့ ချက်ခြင်းကြီးဟယ်" "ကောင်မနော် ရွနေ ကဲကဲ အင့်ဟာ" နှင်းနှင်းအား ခေါင်းအုံးဖြင့် ထုလိုက်ရာ နှင်းနှင်း ရှောင်လိုက်ရင်း "ဟေ့ဟေ့ မုန့်တွေ ပြုတ်ကျလို့ ငတ်ကုန်မယ် မစားချင်နေအေ ငါဘဲ စားတော့မယ် ဟားဟားဟားဟား " "စားစား ကောင်မ စားပိုးနင့်အောင်စား" "ဘာလည်း နင်က မစားတော့ဘူးပေါ့" "စားမှာပေါ့ ဟီးဟီးဟီး" "ဟားဟားဟားဟားဟားဟား" canteen တွင် ထိုင် မေရီတို့ အဖွဲ့ ထိုင်နေကြသည်။ နေစိုးက "မေ!!! လာမည့် စနေ လျှောက်လည်ရအောင်" "ပျင်းစရာကြီး နေစိုးရာ ဘယ်မှ မသွားချင်ဘူး" "မေ ကလည်းကွာ၊ ကို ခေါ်ရင် ဘယ်မှလည်း မလိုက်ဘူး၊ မေနဲ့ ရီးစား ဖြစ်ရတာ ရီးစား အရသာ ကို မရှိသလိုဘဲ" "ဘာ နေစိုး၊ နင်က ငါ့ကို တွဲတာ အရသာ ရှိချင်လို့ ဟုတ်လား၊ နင် အရသာ ရှိချင်ရင် တခြား ကောင်မတွေ သွားတွဲ၊ ငါ့ကို လာမတွဲနဲ့ ဒါဘဲ" "ဟာ မေ မေ" မေရီ ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် ခုံမှ ထကာ ချာကနဲ လှည့်အထွက် "အင့်" လူတယောက်နှင့် တိုက်မိပြီး ယိုင်သွားသည်။ "လူ တစ်ယောက်လုံး မမြင်ဘူးလား" မေရီ ရန်တွေ့ရန် မော့အကြည့် "ဟင် ခင်ဗျား ခင်ဗျား" "Sorry ငယ်လေး " ဥက္ကာ ကောင်မလေးရဲ့ လက်မောင်းကို ဖမ်းထိန်းလိုက်သဖြင့် လဲ မသွားပေ။ "လွှတ် လက်ကိုလွှတ်" ဥက္ကာ ကောင်မလေးအား ပြုံး ကြည့်ပြီး လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ "ဟယ် ဦး ပါလား ဘယ်လိုလုပ် ဒီကို ရောက်လာတာလည်း" "ဦး သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ ဒီမှာ ချိန်းထားလို့" "နှင်း နင်မလိုက်ရင် ငါ သွားတော့မယ်" "အေးပါ အေးပါ သွားမယ်နော် ဦးးး" "အေးအေး ဟိုတယောက် ဖြေးဖြေး သွားဦးနော်"

"ရှင့် အပူမပါဘူးးး တောက်စ်" "ဟားးဟားးးးဟားးးးဟားးးး" ------------------------------------------- Canteen မှ ပြန်လာကတည်းက ဥက္ကာ Beer ဆိုင် ထိုင်နေသည်။ မနက်က ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာကို နောက်တခါ ထပ်တွေ့လိုက်ရတော့ အတိပ်က ပုံရိပ်တွေ ပိုမို ထင်ရှား လာပြန်သည်။ ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာ။ စကား အပြောအဆိုနှင့် စွာတာက အစ ဘာ့ကြောင့်များ အချစ်ဟောင်း ဝေဝေနှင့် တပုံစံထဲ ဖြစ်နေရတာလည်း။ "ဖူးးးးးးးးးးး" အပေါ်ကို မော့ကြည့်ရင်း စီးကရက် အငွေ့အား ရှိုက်ထုပ်လိုက်သည်။ စီးကရက် အငွေ့များ ကြားတွင် အတိတ်က အရိပ်တွေ အထင်းသား ပေါ်လာသည်။ ဥက္ကာရဲ့ အခန်းလေးထဲတွင် "ကိုကို" "ပြောလေ ဝေရဲ့" ရင်ခွင်ထဲ မှီနွဲ့ လှဲးလျောင်းကာ ခေါင်းမော့ကြည့်နေသော ချစ်သူ နှဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ "ဝေတို့ ဒီအတိုင်းဘဲ နေတော့မှာလား ဟင်" "ဝေရယ် ကိုကို အခု အလုပ် ကြိုးစားနေတယ်လေ၊ နောက်နှစ်ဆို ကိုယ်ပိုင် workshop လေး ထောင်ပြီးတာနဲ့ ဝေ့ကို လာတောင်းမယ်၊ အဲ့အချိန်ဆို ဝေလည်း ကျောင်းပြီးပြီလေ" "အင်းပါ ကိုကိုရယ်၊ ဝေက အကိုကြီး သဘောမတူမှာဘဲ ဆိုးတာ" "အဲ့ဒါကြောင့် ကိုကို Workshop ထောင်ပြီးမှ လက်ထပ်မယ်လို့ ပြောတာပေါ့၊ ကိုကို့ အဒေါ်ကလည်း ကိုကို workshop ပညာ အကုန် ကျွမ်းကျင်တာနဲ့ အရင်းအနှီး ထုတ်ပေးမယ် ပြောထားပြီးသား၊ ဒါ့ကြောင့် ကိုကို နေ့ည မနားဘဲ ကြိုးစားနေတာလေ" "ဝေ သိပါတယ် ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို ကြိုးစားတာ လွန်ပါတယ်၊ တခါတလေ ဝေ့ကိုတောင် လာ မတွေ့ဘူး ဟွန့်" "ဝေနဲ့ နီးဖို့ ခဏလေး ဝေးနေတာပါ ချစ်လေးရယ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်" စိတ်ကောက်ကာ စူထားသော နှုတ်ခမ်းလေးအား နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ ဝေဝေ ဥက္ကာ၏ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းရှိုက်ရင်း ဝေဝေ့ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ ဝေဝေကလည်း လျှာဖြင့် ပြန်ကလိရာ ဝေဝေ့ လျှာလေးကို စုပ်လိုက်သည်။ "ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဟင်းဟင်းဟင်း" ဝေဝေ မျက်လုံး မှေးစင်းကာ ဥက္ကာ ကျောပြင်အား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ် နေသည်။ "ဝေ" "ရှင် ကိုကို" "အဝတ်တွေ ချွတ်စို့ကွယ်" "ကိုကိုနော် ဟွန့်" "ချစ်ကလည်းကွာ အဟဲ" "သူ့ အခန်းမှာ ချိန်းလိုက်ရင် ဒါဘဲ လုပ်ဖို့ ချောင်းနေတာ မပြောခြင်ဘူး" နှုတ်ခမ်းလေး စူကာ ပွတ်တွတ် ပွတ်တွတ် ပြောရင်း အဝတ်အစားများ ချွတ်နေသော ချစ်သူကို ပြုံး၍ ကြည့်နေသည်။ ပြီးနောက် ဥက္ကာလည်း အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်များ ခွတ်ပြီးသော် နှုတ်ခမ်းခြင်း ပြန်လည် စစ်ထိုးနေသည်။ "ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်" ဥက္ကာ ဝေဝေ့ နို့အုံလေးအား လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ခြေပေးရာ နို့သီးခေါင်းလေးများ တင်းမာ လာသည်။ နို့ တစ်ဖတ်ကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ "ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးးဟင်းးးဟင်းးးဟင်းးးး" ဝေဝေ ခါးလေး ကော့တက်လာသည်။ နို့အုံ တစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်နေသော လက်က ဝေဝေ့ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားသည်။ ဝေဝေ ပေါင်လေးကို ဟလိုက်သည်။ ဥက္ကာ လက်ညှိုးက စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးထဲ ဝင်သွားကာ အတွင်းသားများအား ထိုး ကလိနေသည်။ "အင်းးးးဟင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးးး" ဖြဲထားသော ဝေဝေ့ ပေါင်ကြား ဥက္ကာ ခေါင်း ရောက်သွားသည်။ အမွှေး ရိတ်ထား၍ ပြောရှင်းနေသော စောက်ပတ်လေးက ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်ရာ ပန်းနုရောင် သန်းနေသော အတွင်းသား နုနုများ ပေါ်လာသည်။ ဥက္ကာ စောက်ပတ် အတွင်းသားထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။ "ရှလွတ် ပြစ်ပြစ် ပြွတ်ပြွတ် အအအအ ဟားးးးးး" ဝေဝေ ခေါင်းမော့ကာ ဆံပင်များ ခါရမ်းသွားသည်။ တချက်တချက် ဥက္ကာ စောက်ပတ် အတွင်းသားများကို စုပ်လိုက်တိုင်း အူထဲ အသည်းထဲ လှိုက်မောကာ လေဟာနယ်ထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားရသည်။ 10 mins ခန့် လျှက်ပီးသောအခါ "အဟင့် ကိုကို လုပ်တော့ ကွာ" ဥက္ကာ ဝေဝေ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်။ မို့မောက် ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းထဲ လီး ဒစ်ကို တေ့ပြီး ဖိထိုးလိုက်သည်။ "ဇွိဇွိ ဗျိဗျစ် အအအအ" လီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ ဥက္ကာ ဝေဝေ့ ခြေထောက်များအာ ထမ်းထားရင်း လက်နှစ်ဖက်အား ဝေဝေ့ မျက်နှားဘေး တစ်ဖက်ဆီတွင် ထောက်လိုက်ရာ ဝေဝေ့ ဒူးခေါင်းများက သူမ မျက်နှာထက်ထိ ရောက်သွားသည်။ ဝေဝေ ဥက္ကာ၏ လက်မောင်းများကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုတ်ကိုင်ထားသည်။ ဥက္ကာ အားထည့်၍ ဖိချလိုက်သည်။ "ဗျိဗျိဗျိဒုတ် အင့် အားးးး" လီးဒစ်က သားအိမ်ခေါင်းကို သွားဆောင့်သည်။ "ဗျိဗျိဇွိ ဒုတ် အားးဟားးဟားးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် ဘု အင်းးဟင်းးးဟင်းးး" ဥက္ကာ အားပြင်းပြင်းနှင့် တချက်ချင်း ဆောင့် လိုးနေရာ အချက် 20 ခန့်ကြာသော် ဝေဝေ့ ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသဖြင့် "ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျိဗျိဇွိဇွိ အားးဟားးဟားးးဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးဟားးးဟားးးရှီးးးးးးး" ဥက္ကာ လီးမှ သုတ်ရည်များ ဝေဝေ့ သားအိမ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်နှင့် ဝေဝေလည်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ အတူတူ ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖတ်ထားကြသည်။ _______________ ဝေဝေ Final year ဖြေအပြီးတွင် ဝေဝေ့အကို ကိုအောင်ပိုင်က သူ့ညီမနှင့် ဆိုင်ကယ် workshop ဆရာကို သဘောမတူသဖြင့် လာကြိုသည်။ ချစ်သူနှစ်ဦး ဝေးရမည် စိုး၍ ဥက္ကာ ဝေဝေ့ကို ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ပြင်ဦးလွင်ဘက် ခိုးပြေးသည်။ ဦးအောင်ပိုင်က ကားဖြင့် နောက်မှ တောက်လျောက် လိုက်သဖြင့် အရှိန်မြှင့် မောင်းရင်း 21 mine ကွေ့တွင် အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ တဖက်က လာသော ကားဖြင့် တိုက်မိသည်။ ဝေဝေ ပွဲခြင်းပီး ဆုံးသွားသည်။ ဥက္ကာ ဆေးရုံ တက်လိုက်ရသည်။ ညီမငယ် သေဆုံး၍ ဥက္ကာကို မုန်းတီးသော်လည်း အလုပ်ရှုပ်မည် ဆိုးသဖြင့် ဦးအောင်ပိုင် အမှု့အား ရုပ်သိမ်းပေးခဲ့သည်။ ညီမငယ် ဆုံးတာ သူ့ပယောဂလည်း မကင်းမှန်း သိသည်လေ။ $$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$ "မင်းကွာ ရီးစားဖြစ်တာ တစ်နှစ်ကျော်ပီ၊ ခုထက်ထိ ဘာမှ မဘာရသေးဘူးဆိုတော့ ညံ့တာပေါ့ နေစိုး ရာ"

"မင်းတို့ ပြောလည်း ခံရမှာဘဲကွာ၊ ငါ သူ့ကို ဘာဖို့ နေနေသာသာ လက်တောင် ကိုင်ခွင့် မရဘူး" တစ်ဖက်ဝိုင်းမှ စကားသံများ ကြား၍ ဥက္ကာ အတွေးစ ပြတ်တောက်သွားသည်။ "မိန်းမ ဆိုတဲ့ အမျိုးက ကိုယ်က ဦးအောင် တွယ်ထားမှကွ၊ ကိုယ့်ထက် လက်သွက်တဲ့သူနဲ့ တွေ့သွားရင် မင်း ကျန်ရစ် ဖြစ်မယ်နော် နေစိုး" "ငါ ဘာလုပ်ရမလည်း အကြံ ပေးကြပါဦးကွာ" "ဒီလိုလုပ်ကွာ-------------------------" "အေး ဒါနဲ့ အစဉ်ပြေရင် ငါက ဘယ်ကို ခေါ်သွားရမှာလည်း" "မင်း ဘာမှ ပူမနေနဲ့၊ ရှေ့တစ်ပတ် ငါ့ဦးလေးနဲ့ တွေ့ဖို့ရှိတယ်၊ သူက ဘောစိ၊ ပြီးတော့ လိုင်းစုံတယ်၊ မင်း သာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြလိုက်၊ အကုန် ကူညီပေးလိမ့်မယ် OK" "ဟားးး ကျေးဇူးပါကွာ" "ကဲ အကြို အောင်ပွဲခံလိုက်ကြစို့" "Cheers" စနေနေ့ တစ်ရက် နှင်းနှင်း သူ့ရီးစားနှင့် ချိန်းထား၍ မနက်ကတည်းက အပြင် ထွက်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် မေရီ တစ်ယောက်ထဲ အပြင် ထွက်ခဲ့သည်။ တစ်ဖက် ယာဉ်ကြောကို ကြည့်၍ လမ်း ဖြက်အကူး "ကျွီ အို အမေ့" "ဟေ့ လမ်းကူးရင် ကြည့်ကူးကွ၊ သေချင်ရင် တခြားနည်းလမ်းရှာ၊ သူများတွေကို ဒုက္ခမပေးနဲ့" ကားသမား ဆဲဆို၍ မောင်းသွားသည်။ သူမ လမ်းဖြတ်အကူး နောက်မှ လာသော ကားကို မမြင်မိ။ တော်သေးသည် တစ်စုံ တစ်ဦးက သူမ လက်မောင်းကို ဖမ်းဆွဲလိုက်၍ မတိုက်မိပေ။ "ဟင်" "ငယ်လေး မင်း လမ်းကူးတိုင်း နမော် နမဲ့နဲ့၊ မတော် တိုက်မိရင် ဘယ်လို လုပ်မလည်း" "ဟိုဟို ဟုတ်ဦး မေရီ စိတ်လောသွားလို့ပါ" "ဒါနဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်သွားမလို့လည်း" "မေရီ Ocean ကို သွားမလို့၊ အဲ့ဒါ ဆိုင်ကယ် taxi ငှားဖို့ လောသွားလို့" "78 လမ်းက Ocean ဆိုရင်တော့ ဦးနဲ့ လမ်းကြုံတယ် လိုက်ခဲ့လေ" "ဟုတ်ဟုတ် ဦး" မည်သူ့ကိုမှ အလွယ်တကူ မယုံတတ်သော မေရီ တစ်ယောက် ခပ်မြန်မြန် ခေါင်းငြိမ့်မိ၏။ ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ် မေရီ့နား အရောက် ဆွေ့ကနဲ ခုန်တက်လိုက်သည်။ "ဝူးးးး အမေ့" DT ဆိုင်ကယ်က ကလပ် လွှတ်လိုက်သည်နှင့် စောင့်ထွက်ရာ မေရီ နောက်သို့ လန်သွားသည်။ မေရီ အလန့်တကြား ဥက္ကာ ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ၏ ကျောပြင်တွင် နွေးထွေး အိစက်သော အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို အစအဆုံး ကြည့်နေသူ တစ်ယောက်ရှိသည်။ "တောက်စ်" နေစိုး ဒေါသထွက်ကာ လှည့်ထွက်ခဲ့သည်။ ------------------------------------------- "ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ပျိပြစ် ပျိပြစ် အင့် အင့်အင့်အင့် ဟားးးးရှီးးးးး" နှင်းနှင်း ဝင်းကို အပေါ်မှ နေ၍ ဖင်ကြီးကို အားရပါးရ စောင့်ချနေသည်။ ဝင်းကို ကလည်း အောက်မှ ပင့်ပင့်ပြီး လိုးပေးသည်။ "ပြွတ်ပြွတ် ဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဇွိဇွိ အားးးးရှီးးးးးးး" ဝင်းကို ဆီးခုံနှင့် စောက်စိ ကပ်ပွတ်ကာ မြင်းစီးနေရာ 10 mins ခန့် အကြာတွင် "အားးးးဟားးးးဟားးးးရှီးးးး ပွီးပွီ ပွီးပွီ အအအအ အားးးးးးးးးးးးးးးးးး" နှင်းနှင်း ဝင်းကို ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျ သွားသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ကျောပြင် အား ပွတ်သပ်ရင်း "ကောင်းလား နှင်းးးး" "အင်းးးး ကောင်းတယ် ကို၊ ကို မပြီးသေးဘူး မလား၊ လုပ်လေ" "နှင်းလေး အမောဖြေပါဦးကွယ်" "ကိုက နှင်းဆို အရမ်း ဦးစားပေးတယ် နော်" "ချစ်လို့ပေါ့ နှင်းရယ် ပြွတ်စ်" "နှင်းလေ ကို့ကို အရမ်း ကျေးဇူးတင်တယ် သိလား" "ဘာလို့" "အော် အရင်က နှင်း ပွေခဲ့ ရှုပ်ခဲ့ တာတွေကို နားလည်ပေးလို့လေ" "နှင်းရယ် ကိုက နှင်းကို ချစ်တာကိုး၊ နှင်းလေး ကိုနဲ့ ဖြစ်ကတည်းက နှင်း အကြောင်းတွေ သိပီးသား၊ ကိုယ့် အပေါ် နှင်းလေး မရက်စက်ဖို့ဘဲ လိုတယ်" "အော် ကိုရယ်၊ ကိုလို လူမျိုးကို သစ္စာ ဖေါက်ရင် နှင်းလောက် မိုက်မဲတဲ့သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး" "ကဲ ဒါတွေ မပြောနဲ့တော့ကွာ ကိုကို့ အလှည့်လေ၊ နှင်းလေး ပတ်လတ်လှန်တော့" "အင်းးးး" "ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ အားးးးးးးးးးး" _______________

"Hello မေရီ နင် Ocean မှာလား" "အေး ဟုတ်တယ် နင်ကရော" "ငါ အဲ့ဒီကို လာခဲ့မလို့၊ ကိုဝင်းကိုလည်း ပါတယ်" "အေး ဒါဆို ငါတို့ ****ဆိုင်က စောင့်နေမယ်" "ငါ့တို့ ဆိုတော့ နေစိုးနဲ့လား" "ကောင်မ လေရှည်မနေနဲ့ မြန်မြန်လာ ဒါဘဲ" အအေးဆိုင်တွင် ထိုင်စောင့်ရင်း 30 mins ခန့် အကြာတွင် နှင်းနှင်းတို့ အတွဲ ရောက်လာသည်။ "ဟယ် မေရီ နင်က နင်က အဟီး" "ကောင်မနော် မနောက်နဲ့ လာ ထိုင်" "အဟီး ဦးနဲ့ မေရီက" "ဒီလို ညီမေရ--------------------------" "အော် အဲ့လိုလား သိပါဘူး အဟီးး ဒါနဲ့ မိတ်ဆတ်ပေးရဦးမယ် ဒါက နှင်း ကိုကို ကိုဝင်းကိုတဲ့၊ ကိုကို ဒါကတော့ အဲ" "ကျွန်တော် ဥက္ကာပါ ကိုဝင်းကို" "တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ကိုဥက္ကာ၊ ကျွန်တော်က ဆိုင်ကယ် ပြင်တိုင်း ခင်များ workshop မှာဘဲ ပြင်နေကြ ဆိုတော့ ကိုဥက္ကာကို ကောင်းကောင်း သိပါတယ်" အလာပ သလာပ ပြောကြရင်းနှင့် "ကဲ ခင်မင်မှု အထိမ်းအမှတ် အနေနဲ့ နက်ဖန် နှင်းတို့ကို ပြင်ဦးလွင် လိုက်ပို့" "ဝေးးး ကောင်းတယ် မေရီလည်း ပြင်ဦးလွင် သွားခြင်နေတာ၊ ဦး လိုက်ပို့မှာ မှတ်လားဟင် လိုက်ပို့ပါနော် ဦး နော် နော်လို့" "အင်းပါ ငယ်လေးရယ်" "ဝေးးးးးးးးး" မေရီ ဂျင်းပင် ဝမ်းဆတ်လေးနှင့် အရမ်း ချစ်ဖို့ ကောင်းနေသည်။ "ကဲ ဒိုးကြစို့၊ မေရီရေ ငါ DT မစီးဖူးလို့၊ နင်က ကိုဝင်းကိုနောက်ကလိုက် ငါက" နှင်းနှင်း စကား မဆုံးသေးခင် မေရီ ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ် လွှားကနဲ ခုန်တက်လိုက်ကာ "ဘာတုန်း မရပါဘူး၊ နင့်ချစ်ချစ်နဲ့ နင်စီး၊ ငါက ဦး ဆိုင်ကယ်နဲ့ဘဲ လိုက်မှာ။ မောင်းတော့ဦး မြန်မြန်မောင်း" "ဝူးးးဝူးးးး ဟားးးဟားးဟားးဟားးး" နှင်းနှင်းက တစ်လမ်းလုံး မေရီ့အား စနောက်ရင်း လိုက်လာသည်။ 21 မိုင် ကျော်လာတော့ အအေးဓါတ် ပိုလာသဖြင့် မေရီ ဥက္ကာ ခါးအား ခပ်တင်းတင်း ဖတ်၍ လိုက်ခဲ့သည်။ ဥက္ကာ အတွေးထဲမှာတော့ ဝေဝေ အသက် ပြန်လည် ရှင်သန်လာသည် ဟု ထင်မှတ်ကာ ရင်ခုံသံတွေ မြန်နေသည်။ ကန်တော်ကြီး၊ ပိတ်ချင်းမြောင် နေရာ အစုံ လည်ပတ်ကြသည်။ ဥက္ကာ ကတော့ တနေကုန် မေရီ့အား အရိပ် တကြည့်ကြည့်နှင့်ပေါ့။ ဥက္ကာ၏ ဂရုစိုက်မှုများအောက်တွင် မေရီလည်း ကြည်နူးကာ နေစိုးကိုပင် သတိမရမိ။ အပြန် လမ်းတွင် ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ် မောင်းနေစဉ် "ဦး မေရီ မောင်းချင်တယ်" "မေရီ ကလပ်ဘီး မောင်းတတ်လို့လား" "ဟွန်း မောင်းတတ်တာပေါ့၊ မိုးကုတ်မှာဆို မေရီက ကလပ်ဘီး Fighter လေ" "ဟင် မေရီက မိုးကုတ်သူလား"

"အင်း ဟုတ်တယ်လေ ဘာဖြစ်လို့" "ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်" "ဦး မေရီ မောင်းချင်တယ်လို့" "အင်းပါ အင်းပါ" "ဒါဆို ဆိုင်ကယ် ရပ်လေ" "ရတယ် ဒီအတိုင်း လူ ချိန်းမယ်၊ မေရီသာ ဦး ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်၊ မဟုတ်ရင် ဆိုင်ကယ် လဲလိမ့်မယ်" "အွန်း ဘယ်လို လုပ်ရမလည်း" "ဒီလိုလုပ်------------------------------" ဥက္ကာ ပြောသည့် အစီအစဉ်က စွန့်စားခန်း တခုသဖွယ် မေရီ ရင်ခုံမိသည်။ "လုပ်မယ်လေ" "Ok ကဲ စပြီ" မေရီ ဥက္ကာအား ဖတ်ထားသော လက်ကို ဖယ်လိုက်သည်။ ဥက္ကာက လီဘာအား တချက်ဖြဲကာ အရှိန် မြှင့်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကလပ်အား ညှစ်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်က ခြေထောက်ကို လွှားကာ ဂီယာ ဘက် ခြေတင်ခုံပေါ်သို့ ခြေစုံရပ်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ၏ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် ဆိုင်ကယ်မှာ ယိုင်မသွားဘဲ အရှိန်ဖြင့် လှိမ့်နေသည်။ မေရီ ကိုယ်ကို ထိန်း၍ ဥက္ကာ လက်လွှတ်ထားသော လီဗာဘက် လက်ကိုင်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ မေရီနှင့် ဥက္ကာ ရင်ခြင်းအပ် အနေအထားတွင် ဥက္ကာက မေရီ နောက်ကို ခြေတဖက် ခွလိုက်သည်။ မေရီကလည်း တပြိုင်နက် ကိုယ်ကို ရှေ့တိုးကာ ကလပ်ပါသော လက်ကိုင်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ မေရီ့ အနောက် ရောက်သည်နှင့် မေရီက ဆိုင်ကယ် မောင်းသူ နေရာတွင် ကွက်တိ ထိုင်မိသည်။ ဆိုင်ကယ်လေး မှာတော့ အရှိန်ဖြင့် လှိမ့်နေဆဲ။ "ဟေးးးးး မိုက်တယ် ဦး၊ မိုက်တယ်ကွာ ဝေးးးးးးး" မေရီ ကလေးလေး တယောက်ပမာ အူမြူးစွာ အော်ဟစ်နေသည်။ စွန့်စွန့်စားစား လူ ချိန်းလိုက်ရ၍လား၊ ခါးကို ဖက်ထားသော ဥက္ကာ လက်များကြောင့်လားမသိ မေရီ့ ရင်တွေ ခုံန်နေသည်။ နှင်းနှင်းတို့ အတွဲကတော့ မေရီတို့ လုပ်တာ ကြည့်ရင်း ရင် တထိတ်ထိတ်နဲ့ပေါ့"

🤍 ဆက်ရန် 🤍