အကြပ်ကိုင်လိုးခံရ အမ ဘဝ

အကြပ်ကိုင်လိုးခံရ အမ ဘဝ ================

ဇော်ဇော်တယောက် ကျောင်းမှပြန်လာတော့ အိမ်တခုလုံးတိတ်ဆိတ်လို့။ ဘယ်သူမှ ပြန်မလာသေးဘူးဆိုတာသိပြီးသားလေ။ ဘယ်သူမှမရှိတုန်း ခိုးပြီး ငှားထားတဲ့ ဂျပန်ကားလေး ကြည့်မယ် ဆိုပြီး စိတ်ကူးယဉ်ပြီး။ အိမ်ထဲအဝင်. . . . . “ အား... အား... ဖြေးဖြေး ကိုရဲ့ အား

အရမ်းမလုပ်နဲ့ နာတယ်။ အား.. တအားမညှစ်နဲ့လေ။“ ဆိုတဲ့စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်အသံလေး တွေက နားထဲကိုတိုးဝင်လာပါတော့တယ်။ ဘယ်သူလဲ၊ အမေရယ် အဖေရယ် သူတို့မောင်နှမ ရယ် လေးယောက်သာရှိတဲ့ အိမ်မှာ။ အားလုံးလည်းအလုပ်တွေ ကျောင်းတွေ သွားနေတဲ့အချိန်။ အိမ်ဖော်ဆိုတာလည်းမရှိ။ ဘာလုပ်ရပါ့။ စူးစမ်းချင်တဲ့စိတ်က တားမရ။ ချွတ်နင်းရင်း လိုက်ကြည့်လိုက်တော့။ လား.. . လား.. .. မကြီးအခန်းကပါလား။ ဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုပြီးတံခါးလည်း သေချာမပိတ်ပါ့လား။ သြော် သူက သူ့ရည်းစားနဲ့လာ သောင်းကျန်းနေတာကိုး။ လူလားမြောက် ချိန်ကစပြီး တခါမှမမြင်ဖူးတဲ့ သူ့အမကို ဝတ်လစ်စလစ် နဲ့ မြင်လိုက်ရတဲ့ ဇော်ဇော်တယောက် နတ်ပူးသလိုဖြစ်သွား ရရှာတယ်။ လှလိုက်တာ။ ဘာဆက်လုပ်ရပါ့။ တချိန်တည်းမှာပဲ ဟိုအကောင်ကိုမနာလိုစိတ် က ထိန်းမရတော့။ သူသာဖြစ်လိုက်ပါတော့ဆိုတဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေက တဖွားဖွား။

သို့သော်လည်း မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းကို အရသာ ရှိရှိဆက်ခံစားချင်တဲ့စိတ်က အနိုင်ယူသွားတယ်။ အခြေအနေကလည်း ပြီးစီးလုပြီလို့ စာတွေ့အရသိလိုက်ရတာလည်းပါတာပေါ့။ မျက်စိထဲမှာတော့ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ရင်သားတွေ အဆီဆိုလို့လုံးဝ မရှိတဲ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တွေက စိုးမိုးလို့နေပါတော့တယ်။ မထူးပါဘူးဆိုပြီးလက်ထဲပါတဲ့ အမ်ပီဖိုးးလေးနဲ့ပါ မှတ်တမ်းတင်လိုက်မိပါတော့တယ်။ သူတို့ ပြီးစီးလုပြီဆိုမှ မသိမသာလေး လစ်ထွက်လာပြီး လမ်းထိပ်ကနေ စောင့်ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။

သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး သကောင့်သားက ထွက်လာပါတော့တယ်။ ဇော်ဇော်စိတ်ထဲမှာတော့ ဘာလုပ်ရမယ်မှန်းမသိဖြစ်လို့နေပါတယ်။ ကိုယ့်အမကို အဲလိုစိတ်မျိုးနဲ့ကြည့်မိတာ အပြစ်များဖြစ်နေမလား။ ဝေခွဲမရ တော့။ အဲလိုဟာမျိုးဆိုတာကလည်း တခါဖူးမျှတခါဖူးခြင်းမရှိလေတော့ အရမ်းစမ်းကြည့်ချင်နေမိတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုစမ်းရပါ့။ မကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုလည်းမျက်စိထဲက ဘယ်လိုမှ ထုတ်မရ။ သူ့ရဲ့သိစိတ်ကတော့မကောင်းဘူးမလုပ်ရဘူး ဆိုတာသိနေပါတယ်။ သို့သော်လည်း စိတ်သည် မကောင်းမှုမှာမွေ့လျော်တယ် ဆိုတဲ့အတိုင်း စိတ်မိုက်စိတ်ရိုင်း တွေသာတဖွားဖွားပေါ်လာပါတော့တယ်။ နောက်တော့ တခုခုကိုဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး အိမ်သို့လှမ်းလာပါတော့တယ်။ အဖေနဲ့အမေ ပြန်လာဖို့က အနည်းဆုံးတနာရီလောက်လိုသေးတယ်ဆိုတော့။ ‘ဒါနဲ့ပဲ မကြီးအခန်းကို လှမ်းလာခဲ့ပါတော့တယ်။ သူ့ကိုမြင်တာနဲ့ မကြီးက ဟယ်မောင်လေးတောင်ပြန်လာပြီလား။ စောတယ်နော် ဒီနေ့ ဆိုပြီးနှုတ်ဆက်ပါတော့တယ်။ သို့သော်လည်း ဇော်ဇော်အကြည့်တွေက မကြီး မျက်နှာဆီမှာမဟုတ်။ မကြီး နင်ခုနကဘာလုပ်နေတာလဲ။ အမ် ငါဘာလုပ်လို့လဲဟ စာဖတ်နေတာလေ။ သြော် စာဖတ်နေတာလား။ ဒါဆို ဒါလေးကြည့်လိုက်ပါဦး ဆိုပြီး သူ့ရဲ့ အမ်ပီဖိုးကို ပြလိုက်ပါတော့တယ်။ ဟယ်ဇော်ဇော် နင်.. .. နင် ဘယ်တုန်းက.. ... စကားပင် ပီပြင်အောင်မပြော နိုင်ရှာတော့။ မောင်လေးရယ် အဲဒါတွေငါ့ကို ပြန်ပေးပါနော် နင့်ကို မုန့်ဖိုးပေးပါ့မယ်။ နော် မုန့်ဖိုးဟုတ်လား မုန့်ဖိုး ဘာလုပ်ရအောင်လဲ။ ငါ မေမေ့ဆီကတောင်းလည်းရတာပဲလေ။

ဒါဆိုနင်ဘာလိုချင် လဲဟင် နင်လိုချင်တာ မကြိး ဝယ်ပေးပါ့မယ်နော်။ မောင်လေး လိုချင်တာ“တကယ်ပေးမှာလား။ ပေးပါ့မယ်မောင်လေးရဲ့ အဲဒီဟာကို သာဖျက်လိုက်နော်။ တကယ်နော်။ အင်းပါ ကတိပေးပါတယ်။ သေချာလား။ သေချာတာပေါ့ ငါ့မောင်လေးက လိမ္မာပါတယ်နော် အဲလိုဆိုရင် မကြီး ‘ဒီနားလာ။ အင်းပြောမောင်လေး မောင်လေးလိုချင်တာက လို့ ဆိုပြီး ဖက်လိုက်ပါတော့တယ် ပြီးတော့ မျက်နှာ အနှံ့ အနမ်းမိုးတွေ ရွာချလိုက်ပါတော့တယ်။ လုံးဝ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အရာတခု မို့ မကြီးတယောက် ဘာမှပင်ပြန်မပြော နိုင်ရှာတော့။ ဟဲ့ ဟဲ့ နင်ဘာလုပ်တာလဲ။ မလုပ်ကောင်းဘူး မလုပ်ရဘူး။ မောင်နှမချင်း ငရဲကြီးလိမ့်မယ် မလုပ်ပါနဲ့။ အို လက်တွေဖယ်ပါ။ ဟဲ့ ‘ဒါပေမယ့်လည်း ဘယ်လိုမှမျှတဲ့ အားကြောင့် ဇော်ဇော်ပြုသမျှနုရပါတော့တယ်။ မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်တွေ အတားအဆီးမဲ့ ပြိုကျလာပါတော့တယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ဇော်ဇော် ဟာသူ့အနမ်းမိုးတွေကို ရပ်လိုက်ရင်း စကားစလာပါတယ်။ မောင်လေး ကိုစိတ်ဆိုးသွားပြီလားဟင်။ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်။ နင်အရိုင်းမိုက်ရိုင်းတယ် ကိုယ့်အမကို ကို ပြန်ပြီး စော်ကားတယ်။ နင့်ကို မေမေနဲ့တိုင်မယ်။ တိုင်လေ မောင်လေးကလည်း မကြီး ပုံတွေပြလိုက်မယ်။ ပြီးတော့အင်တာနက်ပေါ်တင်လိုက်မယ်လေ။ အဲလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့မောင်လေးရယ် မကြီးမတိုင်တော့ဘူးနော်။ မတိုင်ရုံနဲ့ဘယ်ရမလဲ။မောင်လေး ညကျရင်မကြီးအခန်းကိုလာခဲ့မယ်။ ဟုတ်ပြီလား

အင်းပါမောင်လေးရယ် ပြောမရလဲ။ သေချာစဉ်းစားပါဦးဟယ် မောင်နှမအချင်းချင်း မကောင်းပါဘူး ဟယ်။ သေချာစဉ်းစားပါဦး မောင်လေးရယ်။ ကဲ... အခုအဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်စမ်းပါ။ မကြီးရဲ့နို့ကြီးတွေ ကြည့်ချင်လှပြီ။ မလုပ်ပါနဲ့မောင်လေးရယ်၊ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ မလုပ်ကောင်းပါဘူး။ အင်းလေ မလုပ်ရဘူးဆိုလျင်လည်း သွားတော့ ကျန်တာတော့ ကိုယ့်ဟာကို ရှင်းနော်။ ဖေဖေ့ကို ဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲဆိုတာ စဉ်းစားထား.. ဟုတ်ပြီလား။ နင်တော်တော်ယုတ်မာတာပဲဟာ။ ဆိုပြီးတုန်ရီနေတဲ့လက် အစုံနဲ့ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ချနေရပါတော့တယ်။ နောက်ဆုံး ဘရာစီယာနဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသာကျန်ပါတော့တယ်။ အဲဒါတွေပါချွတ်လေ မကြီးကလဲနောက်ဆုံးမှာတော့ လုံးဝ ဝလစ်စလစ်အဖြစ်သို့ရောက်ရပါတော့တယ်။ တရှိုက်ရှိုက် ငိုရင်းနဲ့မတ်တတ် လေးရပ်နေမိပါတော့တယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဇဝေဇဝါဖြစ်လို့နေရပါတယ် ။ မကြီး နင့်နို့ကြီးတွေက တော်တော်ကြီးတယ်နော်။ ဆိုဒ်ဘယ်လောက်ဝတ်လဲဟင်။ နင် ခိုင်းတာငါလုပ်ပြီးပြီဟာ ပေါက်ကရတွေလျှောက်မမေးနဲ့ နော်။ မမေးရဘူးဆိုရင်လည်းသွားတော့ မကြီးရေ မမေးတော့ဘူး။ ဟုတ်ပြီလား နင်းတော်တော်ယုတ်မာတယ်ဟာ။ ၃၄ ဟာ ကျေနပ်ပြီလား အင်းမိုက်တယ်ကွာ။ ဟိုခွေးကောင်ကတော့ပွတာပဲ။ လာစမ်းပါဦးအနားကို ကိုင်ချင်လှပြီဟ။ ပြောပြောဆိုဆိုပဲ နို့ကြီး၂လုံးကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပါတော့တယ်။ တခါဖူးမှ မခံစားဖူးတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် ဇော်ဇော်တယောက်အကြိုက်ကြီးကြိုက်သွားပါတော့တယ်။ စိတ်ပါလာပြီးအားနဲ့ညှစ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့

အား... အား.. နာတယ်ဟ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟာ။ နင်တော်တော်မကောင်းဘူးဟာ။ တော်ပါတော့ နော် မကြီးတောင်းပန်ပါတယ်။ တော်တော့မတော်နိုင်ဘူး အရမ်းကောင်းတာပဲဟာ ကိုင်လို့ မောင်လေးကိုအမြဲပေးကိုင်နော် အင်းပါ မောင်လေးရယ် အရမ်းတော့မလုပ်ပါနဲ့ဟာ ငါနာလို့ပါ။ ဟုတ်ပါပြီး ဖြည်းဖြည်း ပဲညှစ်ပါတော့မယ် ဟုတ်ပြီလား။ မကြီး ငါလိုးချင်တယ်ဟာ။ မ ဟုတ်တာမောင်လေးရယ်။ မလုပ်ကောင်းပါဘူး နော်။ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ ကျန်တာကြိုက်တာလုပ်နော်။ မရဘူးဟာ မောင်လေးလီးအရမ်းတောင်နေပြီ။ ပေးပါနော်။ မပေးရင်ငါမကြီးပုံတွေ လျောက်ပြလိုက်မှာနော်။ မောင်လေးကလိမ္မာပါတယ် နော်။ ဒါဆို မောင်လေးကိုစုတ်ပေး ဟာနော်။ အဲဒါလည်းမကောင်းပါဘူးမောင်လေးရယ်နော်။ မောင်လေးကြိုက်သလောက်ကိုင်လေ နော်။ ဒါဆိုလည်းဘာမှမလုပ်တော့ဘူး။ မကြီးသွားတော့ တော်ပြီ။ စိတ်တိုလာပြီ။ အဲလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့မောင်လေးရယ်။ မကြီးစုတ်ပေးပါ့မယ်နော်။ လာ..လာ မောင်လေးကိုချွတ်ပေး။ ကိုယ့်ဟာကို ချွတ်ပါဟာနင်ကလဲ။ မရဘူးဟာ ခိုင်းတာလုပ်။ စိတ်တိုအောင်မလုပ်နဲ့ အင်းပါဟာ။ ဆိုပြီး တုန်ရီနေတဲ့လက်ကလေးတွေ နဲ့ ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်ပါတယ်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကိုပါတပါတည်းချွတ်လိုက်တော့ အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ကြီးတဲ့ဇော်ဇော့် ဟာကြီးကိုမြင်လိုက်တော့ ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးဖြစ်သွားရှာပါတော့တယ်။ နင့်ဟာကလည်း ကြီးလိုက်တာဟာ။ ဖြစ်ပါ့မလားဟယ်။ ငါကြောက်တယ်။ မကြီး ရည်းစားနဲ့ဘယ်သူပိုကြီးလဲ။ မသိဘူးဟာနင်မညစ်ပတ်နဲ့။ မရဘူးပြောပြ။ အေးအေး နင်ပိုကြီးတယ်ဟေ့။ ကဲကျေနပ်ပြီလား ခွေးကောင်လေး။ စုပ်တော့ဟာ နော်

အဲဒါနဲ့ပဲ မကြီးတယောက်စုတ် ပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ ဇော်ဇော်တယောက် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုပ်ရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ မကြီးခမျာ တခါမျှ မလုပ်ဖူးတဲ့အဖြစ်မို့လို့ ပျို့အန်လာပါတယ်။ သို့သော်လည်း ဇော်ဇော် က အတင်း ထိုးထည့် ထားတော့ မည်သို့မျှမတတ်နိုင်ဘဲ မျိုချလိုက်ရပါတော့တယ်။ ငန်ကျိကျိ သုတ်ရည်တွေဟာ လည်ချောင်းတလျောက် စီးဆင်းသွားပါတော့တယ်။ နင်တော်တော်ယုတ်မာတယ် ဟာ။ မောဟိုက်နေတဲ့အသံလေးနဲ့ဆိုလာပါတယ်။ မကြီးကလဲ မောင်လေးကထိန်းမှမထိန်းနိုင်တာ။ မကြီးမကြိုက်ဘူးလား လရည်တွေ သောက်ရတာ ဟိဟိ။ တော်ပြီနော်မောင်လေး နင်လုပ်ချင်တာတွေလုပ်ပေးပြီးပြီ။ ဖေဖေမေမေတို့လည်း ပြန်ရောက်တော့မယ်။ မောင်လေး ဟိုဟာတွေလည်းဖျက်လိုက်တော့နော်။ မကြီးကတော်တော် အတာပဲ။ ဒီလောက်လေးနဲ့သာဖျက်ပစ်လိုက်ရင် မောင်လေးတအား အ သလိုဖြစ်သွားမှာပေါ့။ မဖျက်သေးဘူး ဟိဟိ။ ညကျရင် မကြီးအခန်းထဲလာခဲ့မယ်။ အဲဒီကျမှ ဆက်ပြော။ အခုသွားတော့မယ်။ ဘာပြောရမှန်းမသိတော့တဲ့ မကြီးတယောက်ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျ ကာအဝတ်အစားများကို ပြန်ကောက်နေပါတော့တယ်။ သူ့ရဲ့ မသိစိတ်ထဲမှာတော့ ခံစားမှုအသစ်ကို တမျိုးတမည် ဖြစ်လို့နေပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ညဖက်ရောက်တော့ မကြီးတယောက်အခန်းထဲမှာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲဖြစ်နေပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဇော်ဇော်တယောက် ဝင်လာပါတော့တယ်။ မောင်လေးရယ် စဉ်းစားပါဦးဟယ် ငါ့ကိုမဟုတ်တာတွေမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့တော့နော်။ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ မကြီးကိုသနားပါနော်။ ဟာ မကြီးကလဲ ဘာများလုပ်မိလို့လဲ။ ဒါလေးမျာ။ ဟဲဟဲ။ ညနေကမောင်လေးခိုင်းတာတွေအကုန်လုပ်ပေးပြီးပြီလေဟာ။ နော်ထပ်မခိုင်းပါနဲ့တော့ဟာ။ မောင်နှမချင်းမကောင်းပါဘူးဟာနော်။ မရဘူး။ စကားမများနဲ့။အချိန်ကုန်တယ်။ အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်တော့နော်မကြီး။ မကောင်းပါဘူး မောင်လေးရယ်။

ပြီးရောမကြီးရာ စကားအများကြီးမပြောချင်ဘူး။ သွားတော့မယ်။ မလုပ်ပါနဲ့ဟာ ချွတ်ဆိုလည်းချွတ်ပါ့မယ်ဟယ်။ အဲလိုနဲ့မကြီးတယောက် ကိုယ်လုံးတီးဘဝကိုရောက်ရပြန်ပါတော့တယ်။ ဇော်ဇော်တယောက်ကတော့ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုအပြည့်အဝအသုံးချပါတော့တယ်။ ဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ အနမ်းမိုးရွာချပါတော့တယ်။ ပြီးတော့နှုပ်ခမ်းလေးကို တမြည့်မြည့်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ လက်တွေကတော့ တကိုယ်လုံးစုံဆန်ပွတ်သတ်နေပါတော့တယ်။ ပြည့်တင်းနေတဲ့ရင်သားအစုံကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မကြီးတယောက် ခံစားမှုလေးတွေဖြစ်လာပါတော့တယ်။ မည်သို့ပင်မသင့်တော်ဘူးလို့ သိသိ စိတ်ကတော့ သာယာလာပါတယ်။ ညည်းညူသံလေးတွေထွက်လာပါတယ်။ အား.. အင်း..ဖြည်းဖြည်းဟာနင်ကလည်း။ အင်းပါမကြီးရဲ့။ အရမ်းကောင်းတာပဲဟာ။ မကြီးနို့တွေက ကိုင်လို့ကို မဝဘူးဗျာ။ လိုးချင်လာပြီမကြီးရယ်။ ပေးတော့နော်။ မလုပ်ပါနဲ့ဟယ် အဲဒါတော့ နော်။ ငါစုပ်ပေးပါ့မယ် နော် နော်။ မရဘူးဟာ၊ စုပ်လည်းစုပ်ရမယ်စိတ်ချ။ အလိုးလည်းခံရမယ်။ ဟဲဟဲ အခုစုပ်ပေးဦး။ ပြီးမှလိုးမယ်။ လာတော့ လီးကအရမ်းတောင်နေပြီ။ ပြောပြောဆိုဆိုလက်ဆွဲပြီး ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ပါးစပ်နားကို သူ့လီးကြီး ကိုတိုးကပ်လာပါတော့တယ်။ မကြီးလည်းအလိုက်သင့်လေးပါးစပ်ဟပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ပါးစပ် ထဲတိုးဝင်လာတဲ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ အား.. ကောင်းလိုက်တာမကြီးရယ်။ လုပ်ပေးနေရင်းနဲ့စိတ်ထဲမှာ လည်းအမည်မဖော်နိုင်တဲ့ ဖီးလ်က ဖြစ်လာပါတော့တယ်။ အစကတော့ ဝတ်ကျေတန်းကျေသာလုပ်ပေးနေရင်းက နောက်တော့စိတ်ပါလာပါတော့တယ်။ စိတ်လိုလက်ရစုပ်ပေးနေမိ ပါတော့တယ်။ ဇော်ဇော်တယောက်လည်းအကောင်းကြီးကောင်းနေပါတော့တယ်။ အဲလိုကောင်းနေတုန်းမှာပဲဇော်ဇော် တယောက်ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့်သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းလိုက်ပြီး မကြီးပါးစပ်ထဲကသူ့ လီးကြီးကိုထုတ်လိုက်ပါတယ်။ မကြီးတယောက်လည်းမချင့်မရဲကျန်ခဲ့ရ ပါတော့သည်။ မကြီး အိပ်လိုက်နော် ဆိုပြီး သူကတော့ မကြီးပေါ်ကိုတက်လိုက်ပါတော့တယ်။ ပြီးတော့မှ မျက်နှာအနှံ့ အနမ်းမိုးရွာချလိုက်ပါတယ်။ မကြီးတယောက် ဖြစ်လာတဲ့အရသာကို ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်တော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တုန့်ပြန်လိုက်မိပါတော့တယ်။ အဲလိုနမ်းနေရာ ကဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ကိုလျှောချပြီ လည်တိုင်လေးတွေ။ ရင်ညွန့်လေးတွေနမ်းနေရာက နေပြီတော့ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ရင်သား နျစ်ဖက်ပေါ်ကို ပါးစပ်ရွှေ့လိုက်ပါတော့တယ်။ မကြီးက ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာကို သိသော်လည်း ဟဲ့ ဟဲ့ ပေါက်ကရတွေမလုပ်ပါနဲ့တော့ ဟာ ကျေနပ်ပါတော့ ငါတောင်းပန်ပါတယ် ဆိုပြီး ဟန်ဆောင်လေးငြင်းနေ ရှာပါသေးတယ်။ သို့သော်လည်း ဇော်ဇော်တယောက်ကတော့ ရှေ့ ကိုသာဆက်တိုးပါတော့တယ်။ နီနီရဲရဲ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ငုံမိတဲ့အခါမှာတော့ အား.. အား.. တော်တော့ဟာ နင် အား.. ဆိုတဲ့စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်အသံလေးတွေထွက်လာပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာမကြီးရယ် ငါလေတခါမှ အဲလိုမလုပ်ဖူးဘူး။ ကြီးမားပြည့်တင်းတဲ့နို့ ကြီးတွေကို ဝအောင်စို့ပြီးတဲ့ ဇော်ဇော်တယောက်ကတော့ သူ့ခေါင်းကို တဖြည်းဖြည်းလျောဆင်းလို့လာပါတယ်။ အဆီကင်းတဲ့ဗိုက်သားကိုလျက်ပေးလိုက်တော့တယ်။ ပြီးမှ တကယ့် ရတနာရွှေကျုပ်ကို လှမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။ မလုပ်ပါနဲ့ ဟယ် မကောင်းပါဘူးနော် မောင်လေးနော်။ ကျန်တာ နင်ကြိုက်တာလုပ်လေနော်။

ဇော်ဇော်ကတော့ ဘာမှပြန်ပြောမနေဘဲသူ့ အလုပ်သူဆက်လုပ်ပါတော့တယ်။ ဟဲ့မောင်လေး မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ ငရဲ ကြီးလိမ့်မယ်။ မလုပ်ပါနဲ့ မကောင်းပါဘူး။ အား အား အို အို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ဟဲ့။ ကြာကြာမငြင်းလိုက်နိုင်ပါဘူး။ မကြီးတယောက် အကောင်းဖက်ကို ရောက်လာပါတော့တယ်။ အား.. အင်း.. မောင်လေးရယ်။ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲဟာ။ အခြေအနေကိုသဘောပေါက်လိုက်တဲ့ ဇော်ဇော်က စကားစလာပါတော့တယ် ဘယ်လိုနေလဲမကြီး ကြိုက်လား။ အာ...... မသိဘူးဟာ နင်ပေါက်ကရလျှောက်မပြောနဲ့။ မရဘူးဟာပြော။ မကြီးကြိုက်နေပြီမဟုတ်လား။ မပြောဘူးဟာ။ သိရင်ပြီးတာပဲဟာကို။ ပြောနော်။ အေးဟာ ငါကြိုက်တယ် ဟုတ်ပြီလား။ တော်တော်ဆိုးတဲ့မောင်ပဲ။ ကိုယ့်အမကိုတောင် မချန်ဘူး။ ခဏကြာမျှ ကောင်းကောင်းလေး လျှာကျွေးပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ အပေါ်ဖက်ကိုပြန်တက်လာပါတယ်။ ကြီးမားဖွံ့ထွားတဲ့နို့နှစ်လုံးကို တလှည့်စီစို့ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီအခါမှာလည်း ညည်းသံလေးက သာသာယာယာလေးထွက်လာပါသေးတယ် အင်း..ဟင်း.. မောင်လေးရယ်။ အား.. မကြီး နင့်နို့ကြီးတွေကို ကိုင်လို့ စို့လို့ကိုမဝဘူးဟာ။ ကောင်းလိုက်တာအရမ်းပဲ။ အဲဒီတော့ဘာဖြစ်လဲ ဆိုပြီး ပြုံးစစလေးမေးလာတော့။ မောင်လေးကိုအမြဲပေးနော်မကြီး။ ပြောစရာလိုတော့လို့လားမောင်လေးရယ်။ မကြီး လိုးတော့မယ်နော်

အာ... .. မသိဘူးဟာ နင်ကလည်း မရှက်ပါနဲ့တော့ မကြီးရယ်နော် အေးဟာ နင်လုပ်တာနဲ့ငါလည်း အရှက်ကုန်နေပါပြီ။ လိုးပါတော့ရှင် ကဲကျေနပ်ပြီလား ဟွန်း။ ပြောပြောဆိုဆိုပါပဲ ဇော်ဇော်တယောက်သူ့ရဲ့ လီးကြီးကို မကြီးစောက်ဖုတ်တလျှောက် ပွတ်ပေး လိုက်ပါတော့တယ်။ အား... .. နောက်တော့ ဒစ်ထိပ်ပိုင်းလေးကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ အင်း..ကျွတ်ကျွတ်.. အား.. ကြီးလိုက်တာဟယ်။ ရပါ့မလားလုပ်လို့ ငါကြောက်တယ်ဟာ ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲလုပ်စရာရှိတာ ဆက်ပြီးလုပ်လိုက်ပါတယ်။ အား.. နာတယ်...အင်း.. ဆိုတဲ့ ချစ်စဖွယ် ရမက်သွြေးွကဖွယ် ညည်းသံလေးထွက်ပါလာပါတယ်။ အလွန်ကောင်းမွန်တဲ့အထိအတွေ့တွေကြောင့် ဇော်ဇော်တယောက်သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိဆောင့်ချ လိုက်ပါတော့တယ်။ အား.. နာလိုက်တာဟာ။ အထဲမှာပြည့်ကျပ်နေတာပဲဟယ်။ အား..ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ။ နောက်တော့ စည်းချက်မှန်မှန်လေးဆောင့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ မကြီးရယ် ကောင်းလိုက်တာဟာ။ မကြီးရောကောင်းလားဟင်။ အာ.. ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ။ ရှက်စရာကြီး။ ပြောပါ မကြီးကလဲ။ ဘာလဲရှက်တုန်းပဲလား။ ဒီအခြေအနေရောက်နေပြီဟာ မရှက်နဲ့တော့။ မကြီးနဲ့ မောင်လေးလိုးနေပြီလေ နော်။ မောင်လေးရာ နင်ပြောလေကဲလေပါ့လား နားရှက်စရာတွေလျှောက်မပြောနဲ့ဟာ။

မပြောဘူးလား မပြော ရင်မောင်လေး သွားတော့မယ်။ ဟာ.. နင်ကလည်း တော်တော်အနိုင်ကျင့်တယ် ဟွန်း။ အေး.. ကောင်းမှကောင်းပဲဟေ့။ ကဲကျေနပ်ပြီလား။ မကြီးကအရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲဟာ။ အေးပါဟယ် မြန်မြန်လုပ်တော်ကြာ ဖေဖေ မေမေ ကြားသွားလို့ နှစ်ယောက်လုံး ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်။ ဇော်ဇော်တယောက် သဘောတွေ့ကြီးတွေ့ အကောင်းကြီးကောင်းပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့် နေမိပါတော့တယ်။ အား.. မောင်လေးရယ်ကောင်းလိုက်တာဟာ။ အား.. အား.. မောင်လေး မကြီးပြီးတော့မယ် ထင်တယ်။ ဆောင့်.. ဆောင့် .. အားမနာနဲ့။ အား.. ကောင်းလိုက်တာ။ စောက်ဖုတ်ကြီးကအိနေတာပဲ။ မောင်လေး.. အား.. အာ.. မကြီးပြီးတော့မယ် ဆောင့်ဆောင့်။ အား..အား.. ပြီးပြီ ပြီပြီ ဟုဆိုကာ တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။ သိပ်မကြာခင်ပဲ ဇော်ဇော်တယောက်လည်း အသံပေါင်းစုံမြည်ပြီး ပြီးမြောက်ခြင်းကို ရရှိသွားပါတော့တယ်။ မကြီးဘေးနားကိုရုပ်ကြိုးပြတ်လဲကျသွားတော့သည်။

မောပန်းနေတဲ့မောင်လေးကို မကြီးကဖက်ထားရင် နှစ်ယောက်သား အိပ်မောကျသွားပါတော့တယ်။

#Crd မူရင်းစာရေးသူ